شب نشینی باشکوه

مجموعه «شب‌نشینی باشکوه»، اثری درخشان از غلامحسین ساعدی، شامل دوازده داستان کوتاه است که در سال 1340 خورشیدی منتشر شد. این اثر با نثری روان و فضاسازی‌های پراضطراب، جهانی را به تصویر می‌کشد که ترس، هراس و ناامنی در محیط پیرامون شخصیت‌ها سایه افکنده است. ساعدی در این مجموعه، با نگاهی تیزبین و زیبایی‌شناختی، زندگی مردم ایران در دهه اول پس از کودتای 28 مرداد را بازتاب می‌دهد. فضاهای بسته، کم‌نور و رخوتناک داستان‌ها، که گویی از دل خاک سر برآورده‌اند، به عنصری کلیدی در روایت‌های این مجموعه تبدیل شده‌اند و حس خفقان و ناپایداری آن دوران را منتقل می‌کنند. «شب‌نشینی باشکوه» با شخصیت‌پردازی‌های عمیق و فضایی رئالیستی آمیخته با رگه‌هایی از وهم، خواننده را به تأمل در رنج‌ها و اضطراب‌های جامعه‌ای در حال گذار دعوت می‌کند.

برای هم‌نوایی با قلم ژرف و خلاق غلامحسین ساعدی، گزیده‌ای کوتاه از «شب‌نشینی باشکوه»:

<<توی اتاق کم‌نور، دور میز کهنه، چند نفر نشسته بودند. سکوت مثل سایه‌ای سنگین رویشان افتاده بود. یکی زیر لب گفت: «اینجا انگار همه‌چیز مرده‌ست.» اما نگاه‌ها، پر از ترسی بود که انگار از دیوارها زبانه می‌کشید.>>